Emisja energii przez elektron

Emisja
Emisja wymuszona to emisja zachodząca pod wpływem
czynników zewnętrznych, z których najczęściej występujące to
promieniowanie elektromagnetyczne. Gdy na atom znajdujący się w
stanie wzbudzonym padnie kwant promieniowania elektromagnetycznego
o energii zgodnej z różnicą poziomów energetycznych
między danym stanem wzbudzonym a stanem podstawowym, wtedy
dochodzi do natychmiastowej emisji kwantu promieniowania (w ten
sposób promieniowanie się powiela, gdyż z jednego padającego
kwantu powstają dwa identyczne). Oczywiście warunkiem tego typu
emisji jest zewnętrzne pobudzanie atomów, ponieważ atom w stanie
podstawowym nie może emitować promieniowania.
magnetycznego o energii zgodnej z różnicą poziomów energetyczny
Emisja wymuszona może wystąpić przede wszystkim w takich
substancjach, których stan wzbudzenia może być utrzymywany przez
czas rzędu 10 -2
s (stany metatrwałe), znacznie dłuższy niż czas
typowego stanu wzbudzenia 10 -8 s.

Absorpcja Energii Przez Elektron

Absorpcja to w optyce proces pochłaniania energii fali przez ciało. W procesie absorpcji (także emisji) światło zachowuje się jak cząstka elementarna i może być pochłaniane tylko w porcjach zależnych od częstotliwości światła. Zjawisko to opisuje poprawnie mechanika kwantowa. Kwant energii fali przenoszony jest przez foton, który zderza się z cząstka, np. elektronem, czy jądrem atomowym. Cząstka pochłania zawsze całą energię fotonu i tylko wtedy, gdy pozwalają jej na to jej dopuszczalne stany kwantowe.

Współczynnik transmisji T definiuje się w następujący sposób:

T = T(λ) = IT(λ)/I0(λ)

Określa on stosunek natężenia światła IT(λ) przechodzącego przez płytkę półprzewodnika do natężenia światła padającego na płytkę I0(λ).

Współczynnik odbicia R zdefiniowany jest w podobny sposób:

R = R(λ) = IR(λ)/I0(λ)

Określa on stosunek natężenia światła odbitego IR(λ) od płytki półprzewodnika do natężenia światła padającego na płytkę I0(λ).

Współczynnik absorpcji α(λ) wyznaczamy z zależności:

gdzie d oznacza grubość płytki półprzewodnika.

W ciałach stałych energie elektronów ograniczone są do pewnych poziomów, które z kolei należą do pewnych pasm. Między poszczególnymi pasmami występują tzw. przerwy energetyczne. Przebywanie elektronu w takiej przerwie jest niemożliwe. Pasma wypełnione elektronami walencyjnymi noszą nazwę pasm walencyjnych (lub podstawowych), a pasma wypełnione częściowo lub puste (odpowiadające większym energiom) - pasm przewodnictwa. Elektrony znajdujące się w pasmach całkowicie zapełnionych nie wnoszą żadnego wkładu w przewodnictwo elektryczne, ze względu na brak wolnych, dozwolonych stanów energetycznych. W pasmach przewodnictwa (częściowo zapełnione lub puste) istnieją dozwolone puste stany energetyczne i elektrony pod wpływem np. zewnętrznego pola elektrycznego mogą przenosić się na nie, zatem biorą udział w przewodnictwie elektrycznym. Przewodniki są materiałami o niecałkowicie obsadzonym paśmie podstawowym lub o zlewających się ze sobą pasmach: podstawowym i przewodzenia. Jeżeli najwyższe zapełnione pasmo walencyjne jest oddzielone przerwą od najniższego pasma przewodnictwa to mamy do czynienia z półprzewodnikiem (przerwa energetyczna Eg<2>2eV).